Italië heeft een lange traditie van truffelkennis (met taxonomische werken die eeuwen teruggaan), maar de moderne experimentele truffelteelt (met behulp van geënte zaailingen om "tartufaie" / truffelboomgaarden aan te leggen) kwam van de grond in de tweede helft van de 20e eeuw, vooral voor de zwarte truffel(Tuber melanosporum). Het kweken van de witte truffel(T. magnatum) bleek een veel grotere uitdaging, en zelfs vandaag de dag bestaan er slechts kleine experimentele successen.
Natuurlijke habitats vs. gecultiveerde gebieden
Regionale gegevens: bijvoorbeeld in Umbrië werden aan het begin van de jaren 2000 enkele honderden geregistreerde tartufaie en enkele duizenden hectaren natuurlijke truffelvelden geregistreerd; gecultiveerde truffelboomgaarden (nieuwe aanplantingen, "tartufaie coltivate") breidden zich in sommige regio's uit tot enkele honderden hectaren.
Algemene trend: gekweekte truffelboomgaarden hebben zich gestaag uitgebreid (ondersteund door staats-/regionale subsidies en gespecialiseerde kwekerijen), terwijl natuurlijke habitats vaak achteruitgingen door veranderingen in landgebruik (wijngaarden, boomgaarden, verstedelijking, intensieve landbouw). Op sommige plaatsen hebben herstel van de habitat en gecontroleerd beheer van de tartufaie de natuurlijke gebieden behouden of verbeterd.
Klimaatinvloeden: recente rapporten tonen aan dat klimaatverandering, droogte en extreme hitte de opbrengst beïnvloeden, vooral van witte truffel; sommige bronnen vermelden verliezen tot 30% in bepaalde gebieden in de afgelopen drie decennia.
Zwart(T. melanosporum) vs. wit(T. magnatum)
Zwarte truffel - sinds het einde van de 20e eeuw is de teelt economisch levensvatbaar in Italië; geënte boomgaarden kunnen betrouwbaar produceren.
Witte truffel - blijft uiterst moeilijk te kweken; er bestaan alleen kleinschalige, experimentele plantages. Natuurlijke habitats zijn nog steeds de belangrijkste bron.
Belangrijkste onderzoekers en werken
Alessandra Zambonelli - vooraanstaand Italiaans truffelbioloog; redacteur/auteur van boeken over eetbare mycorrhizapaddenstoelen en truffelkweek.
Mirco Iotti, D. Donnini, A. Amicucci, V. Stocchi - publicaties over inoculatie van zaailingen, kwaliteitsbeoordeling en het opzetten van truffelboomgaarden.
M. Nuti - ecologische en economische studies over truffelboomsystemen.
S. Reyna, J. Bonet (Spaanse collega's in samenwerking met Italianen) - vergelijkende studies over de teelt van de Europese zwarte truffel en herbebossing
Grote werken & recensies
Zambonelli, A., Iotti, M., & Hall, I. (2015). Huidige status van de truffelteelt: recente resultaten en toekomstperspectieven. Italian Journal of Mycology, 44(1), 31-40.
- Review of Tuber cultivation progress in Italy.Bencivenga, M., Baciarelli Falini, L., Donnini, D., Di Massimo, G. (2009). De truffelteelt in Italië. Springer.
- Uitgebreid overzicht van de Italiaanse truffelteelt en -boomgaarden.Bencivenga, M., Baciarelli Falini, L. (2012). Manuale di Tartuficoltura. Esperienze di coltivazione dei tartufi in Umbria. Regione Umbria - Univ. of Perugia.
- Regionaal handboek waarin praktijk en wetenschap worden gecombineerd.Regio Piemonte. (2019). Tartufaie naturali e controllate.
- Maakt onderscheid tussen natuurlijke en gecontroleerde tartufaie, met referenties.Graziosi, S., Hall, I. R., & Zambonelli, A. (2022). De mysteries van de witte truffel: De biologie, ecologie en teelt. Encyclopedia, 2(4), 1959-1971.
- Review of T. magnatum biology and cultivation challenges.Pizzeghello, D., et al. (2024). Een casestudy in het gebied Acqualagna (Midden-Italië). Discover Soil.
- Bodemeigenschappen in truffelteeltgebieden.Monaco, P., et al. (2020). De bacteriële gemeenschappen van Tuber aestivum: voorlopige resultaten uit Molise (Italië). Annals of Microbiology.
- On microbial interactions in Italian truffle grounds.Čejka, T., Trnka, M., & Büntgen, U. (2023). Duurzame teelt van de witte truffel (Tuber magnatum) vereist ecologisch inzicht. Mycorrhiza, 33, 291-302.
- Over duurzaamheid en ecologische factoren in de witte truffelteelt.
